Jakie tworzywa sztuczne mogą mieć kontakt z żywnością?
Tworzywa sztuczne, potocznie zwane plastikiem, zagościły na stałe w naszych domach. Wytwarza się z nich ogromne ilości sprzętu AGD i RTV, akcesoriów domowych, biurowych i przedmiotów codziennego użytku. Tworzywa mają również kontakt z żywnością, która, jak wiemy, musi podlegać wyjątkowym restrykcjom, aby nie stanowiła dla nas zagrożenia.
Rodzaje tworzyw sztucznych, dopuszczonych do kontaktu z żywnością
Żywność ma kontakt z tworzywami sztucznymi na każdym etapie jej wytwarzania i konsumpcji, od zakładów produkcyjnych po domowe akcesoria kuchenne. Materiały i wyroby z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością są akceptowane i regulowane prawnie, m.in. rozporządzeniem Komisji (WE) nr 10/2011 z dnia 14 stycznia 2011 r. Wśród tworzyw sztucznych, które, po uzyskaniu atestu, mogą mieć kontakt z żywnością wyróżnia się kilka najczęściej stosowanych:
- PET – politereftalan etylenu – butelki do napojów, wody mineralnej, olejów, słoiki z tworzyw sztucznych, tacki do podgrzewania w mikrofali, foliowe torebki do obróbki termicznej;
- HDPE – polietylen – pojemniki i folie do pakowania, butelki plastikowe, opakowania żywności i słoiki odporne na uszkodzenia;
- PVC (PCV) – polichlorek winylu – blaty kuchenne, deski do krojenia, urządzenia kuchenne i ich części, twarde pojemniki na żywność, chlebaki;
- PP – polipropylen – puszki, butelki, słoiki, opakowania lodów, produktów mlecznych, rybnych, mięsnych;
- PS – polistyren – opakowania styropianowe do produktów na wynos na zimno i na gorąco;
- LDPE – polietylen o niskiej gęstości – taśmy i rękawy do pieczenia, folie do przechowywania żywności.
Inne często spotykane oznaczenia tworzyw sztucznych, stosowanych w przemyśle to PA (poliamid), PVDF (polifluorek winylu), PEEK (polieteroeteroketon), teflon PTFE, POM -C (poliacetal).
